Saidi

O egipskim folklorze słów kilka, czyli w tym wpisie mowa będzie o skocznym tańcu, którego nie sposób pomylić z żadnym innym – saidi. Sam taniec wykiełkował w rejonach Górnego Egiptu, a jego charakter zmieniał się na przestrzeni lat, by osiągnąć swą teraźniejszą formę.

fot. Michał Słomiński

Jak na załączonym obrazku widać, saidi tańczymy w nieco innym stroju, niż przywykłyśmy do tego na zajęciach, czy też na filmikach o tańcu. Ta dopasowana suknia (często w podłużne pasy) z rozcięciem na nogach i zazwyczaj na biuście, nosi nazwę Galabija. Jest to typowa „podomka”, odzież, w którą przyoblekamy się chodząc po domu. Nie jest to jednak absolutna reguła; spotkać można kobiety, które wychodzą w takim stroju także na zewnątrz. Do takiego stroju scenicznego przywdziewamy chustę na głowę, a także na biodra.

Jak to często w folklorze (każdego kraju) bywa, taniec kobiecy różni się od tańca męskiego.

Męska wersja saidi nosi nazwę tahtib, słowo to oznacza walkę na kije. Była to starożytna sztuka walki, wywodząca się z czasów faraonów. Uznawana jest za najstarszą egipską formę walki, jaką udało się zachować do dziś. W dzisiejszych czasach jest to taniec tylko imitujący walkę. 

źródło: www.tahtib.com

Strój mężczyzny w tym gatunku tańca składa się z charakterystycznego zawoju na głowie, długich spodni, a także dwóch galabij z szerokimi rękawami.

Tancerz używa jednego lub dwóch kijów, które zrobione są z bambusa. Kij ma kojarzyć się z męskością, min. z fallusem, toteż kobietom nie wypada tańczyć tego gatunku tańca. Oczywiście, istnieją zagorzałe wielbicielki tahtib. W takim wypadku, powinny tańczyć przebrane za mężczyznę.

źródło: www.ahmed-fekry.com

Kobieca wersja tańca z laseczką - Raqs Assaya, gdzie assaya oznacza bambusową laseczkę owalnie zakrzywioną na końcu, cechuje się zdecydowanie mniejszą ilością agresji, za to sporą dozą flirtu. Niektóre źródła podają, iż styl żeński jest swoistą parodią tahtib. Rekwizyt tancerki jest zdecydowanie lżejszy od bojowego kija, za to bardzo często bogato zdobiony w metalicznie połyskujące cekiny. Ruchy tancerki bogate są w charakterystyczne podskoki, naskoki mające przypominać stęp konia. Ważna jest mimika - tancerka powinna wyrażać radość, energię, pewną żartobliwość. Tańcząc w duecie z mężczyzną, trzeba pamiętać, by dało się odróżnić naszą płeć po samych ruchach - kobiety tańczą bardziej kobieco, bardziej delikatnie, zdecydowanie nieagresywnie...

fot. Michał Słomiński

Najczęściej spotykane instrumenty w tym gatunku to mizmar (charakterystyczny wrzynający się w uszy dźwięk), mijwiz (też nie zna litości dla ucha), a także darbuka będąca bębnem kielichowym.

Mijwiz
źródło: www.worldhitz.com

Mizmar
źródło: www.ebay.com

Darbuka
źródło: www.cdn.timesofisrael.com/

Saidi charakteryzuje się także rytmem o nazwie...saidi (przynajmniej się nie pomiesza). Rytm ten jest dość powszechny, występuje nie tylko w utworach o charakterze ludowym, ale także w tych nowoczesnych, w tym i w drum solo. Saidi rozliczamy na 4, gdzie "dumy" przypadają dokładnie w miejscach rozpisanych w tabelce. Najłatwiej nauczyć się rytmu, czytając na głos rozpiskę, uwzględniając także pauzy.

1	i	2	i	3	i	4	i
Dum	Tak	–––	Dum	Dum	–––	Tak	–––

Dum Tak, Dum Dum Tak :)

Jeśli jeszcze nie potraficie zaśpiewać rytmu, posłuchajcie poniższego utworu. Nie skupiajcie się na ozdobnikach, a spróbujcie wyłapać tylko Dum Tak, Dum Dum Tak. Istnieje także wariant z dwoma "Dumami" na początku, ale teraz skupimy się na tym najbardziej powszechnym:

https://youtu.be/f4hiUjOzFNw

Miłego śpiewania w rytmie saidi... :)